“Cơm cha, áo mẹ, chữ thầy. Nghĩ sao cho bõ những ngày ước ao”
Zo luidden de eerste zinnen van spreekwoorden die ik voor de Vietnamese taallessen uit mijn hoofd moest leren. Op mijn achtste kreeg ik samen met mijn oudere broer en zus na schooltijd les van mijn vader. Hij vond dat wij de Vietnamese taal moesten beheersen. Hoewel ik dat toen niet zo leuk vond om naast school nog tijd te besteden aan het Vietnamees, ben ik hem daarvoor nu eeuwig dankbaar.
Klassiek Chinees
Het kan niet anders dan dat de Vietnamese cultuur doordrenkt is met Chinese invloeden door de 1000 jaar bezetting van het land. Het Vietnamese schrift bestond voor de komst van de Portugezen en Fransen in de 17e en 19e eeuw dan ook uit Chinese karakters. De eerste geschriften, chu han en chu nho, stammen af van het klassieke Chinees. Het tweede schrift, chu nom, was gebaseerd op het unieke fonetische systeem van het Vietnamees en maakte gebruik van Chinese karakters volgens het Chinese model.
Latijnse alfabet
Het huidige nationale schrift van Vietnam, quoc ngu, is gebaseerd op het Latijnse alfabet. Het ontstond doordat Portugese missionarissen en handelaars een transcriptie ontwikkelden voor de Vietnamese taal.
De catechismus, giáo lý, van de Franse missionaris Alexandre de Rhodes (1591-1660) is geschreven in het Latijns en het Vietnamese quoc ngu. De Rhodes was degene die op basis van de transcriptie van de Portugezen de uiteindelijke transliteratie introduceerde in de 17e eeuw. Het quoc ngu-schrift werd geleidelijk gebruikt in het onderwijs en door de regering, om in de 20e eeuw het nationale schrift van Vietnam te worden.
De drie belangrijkste dialecten zijn het Noord-Vietnamees (Hanoi), Centraal-Vietnamees (Hue) en Zuid-Vietnamees (Saigon).
Vietnamese alfabet
a b c d đ e g h i k l m n o p q r s t u v x y
De klinkers met de verschillende tonen:
a ă â e ê o ô ơ u ư
Nog een beroemd spreekwoord bij Vietnamese les:
“Công cha như núi Thái Sơn. Nghĩa mẹ như nước trong nguồn chảy ra. Một lòng thờ mẹ kính cha. Cho tròn chữ hiếu mới là đạo con”
